SÖZÜ BOZUK MİLLET OLDUK
"Ne tükenmez hazinesin ey dil! Ne devasız bir dert! (Hz. Mevlana)
Bozuk olunca maya, ne ar tanır ne de haya."
İNSANIN ÖZÜ SÖZÜNDE DUYULUR
“Çiçeğin özü kokusundan, insanın özü sözünden duyulur. Özü bozuk çiçekten leş kokuları, özü edepsiz insandan da tiksindirici sözler dökülür. Dilini bozar, kelimeleri eğer büker. Küçük düşürücü argoları tiksinmeden kullanır. ‘Lan, oha, moruk, hayvan, ooolum, yavruum, bebe’ gibi iğrenç kelimeleri bel altı küfürleriyle birlikte savurur.
Edepsiz konuşmalar özsaygıyı indirerek hayatı kötüleştirir.
Kızgınlık vakti dolaşan köpek sürülerini hatırlıyorum. Asla bu kadar edepsiz olduklarını düşünmedim. Şu iki ayaklı yaratıkların edebinde mi konuşuluyor sokakta? Bu hayvanların bile utanç duyacağı üslubu neden bu kadar sık görür oldum? Çağı mı kaçırdım? Mağarada mıydım? Aramızdan bazıları nasıl böylesine bir amipe bile yakışamaz üslubu kendilerine layık görebiliyorlar? Daha otuz yıl öncesine kadar, karşı cinsle konuşacak olsaydık yüzümüz kızarırdı, sözü uzatamazdık. Bu insanları kim eğitiyor? Bu kültürü kimden alıyorlar? Bunlara meleklerin birazcık bile yaklaşması mümkün mü? Bunlardan topluma beladan başka ne gelir?
Japonlarda birisiyle ‘sen’ diliyle konuşmanın büyük bir hakaret olduğunu öğrendiğimde şaşırmıştım. İngilizlerin dillerinden ‘sen-thou’ kelimesini kaldırıp herkesi ‘siz-you’ demeye mecbur ettiklerini öğrendiğimde garipsemiştim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder